دنیای پس از کرونا دنیای بدی است. همه یا بیشتر آدم های راحت و جسور و بی خیال را از دست می دهیم. آدم های سهل انگار اما شوخ و شنگ و دوست داشتنی را. آن چه می ماند آدم های تمیز و عاقبت اندیش و محافظه کارند. آدم هایی که میوه نشسته نمی خورند، خاک بازی نمی کنند، سگ و گربه بغل نمی کنند. این جور آدم ها در کارهای دیگر هم لابد محافظه کار و مصلحت اندیش می شوند. زیستن با یک نوع آدم خیلی کسل کننده و خنک می شود. برویم کرونا بگیریم بمیریم آن روز را نبینیم. دوست داشتنی منبع
درباره این سایت